Nieuws

Afscheid van een tijdperk
‘Je kunt pas afscheid nemen als je jezelf welkom hebt geheten.’
Met ingang van 1 januari 2025 zijn Marcel van Zanten en Roza Boer de nieuwe eigenaren van Land van Rouw. Het resultaat van een bijzonder transitie-proces onder deskundige begeleiding van Jan van Geelen. Een jaar lang zijn we samen met ons team op pad gegaan en het heeft ons zoveel liefde en verbinding gebracht.
Het is mooi om te zien met hoeveel enthousiasme en plezier Marcel en Roza hun nieuwe taak oppakken in samenwerking met ons team. Voor mij, als een van de grondleggers en voormalig directeur, voelt het helemaal kloppend en kan ik met een gerust hart en vol vertrouwen ons opleidingsinstituut overdragen. Graag wil ik met jullie nog een ‘persoonlijke noot’ delen.
Ik neem afscheid van een tijdperk waarin ik mij met hart en ziel verbonden heb met het Land van Rouw.
Het begon in 2003 toen Riet Fiddelaers-Jaspers mij uitnodigde om samen een opleiding rondom rouw te ontwikkelen. Ik was meteen enthousiast en ben er helemaal voor gegaan. We ontwikkelden een eigen wijze van werken, gebaseerd op jarenlange ervaring, wetenschappelijke kennis en vele ontmoetingen met leermeesters, collega’s, cliënten en studenten.
In 2006 heb ik onderzoek gedaan naar de invloed van verlies op zeer jonge leeftijd, het resulteerde in het boek Stapeltjesverdriet, Stilstaan bij wat is. Dit onderzoek is later van grote invloed geweest op de ontwikkeling van onze opleiding.
In 2008 werd ik mede-eigenaar van Opleidingen Land van Rouw en gaven we samen koers aan de organisatie. In 2010 kreeg onze opleiding een officieel erkende post-HBO status voor beide uitstromen. Een hoogtepunt was ons tienjarig bestaan dat we uitbundig gevierd hebben met de lancering van ons boek Herbergen van verlies. Thuiskomen in het Land van Rouw. Eind 2015 koos Riet haar eigen pad en zijn onze wegen gescheiden.
Sindsdien was het mijn taak om de organisatie te leiden en hierin werd ik gesteund door mijn levenspartner Wim van Lent. De tip van Wibe Veenbaas: ‘De slaapkamer is verboden terrein voor werkoverleg!’ heeft onze relatie gered. Wim noemde zichzelf wel eens de stiefvader van de organisatie en gezien zijn ervaring in ons patchworkgezin was het de plek die je hem kon toevertrouwen. Ik ben Wim dankbaar voor zijn geduld, liefde en steun in zowel voor- als tegenspoed.
Een organisatie leiden is niet alleen maar leuk, het was soms ook pittig. We zijn zo geneigd om vanuit het leiderschap vooral de successen te delen en daar waar het pijn doet ons terug te trekken. Ik heb gestreefd naar transparant leiderschap in voor-en tegenspoed, hierin heb ik mogen leren, door vallen en opstaan.
Rouw is de achterkant van de liefde
Wibe Veenbaas
In de loop der tijd heeft ook de liefde, als voorkant van rouw, steeds meer kleur gekregen in onze organisatie. De persoonlijke groei van de rouwbegeleider werd net zo belangrijk als de professionele ontwikkeling. Naast het systemisch denken en handelen zijn we ons steeds meer bewust geworden van de kracht van het lijfwerk en de muze als inspiratiebron. Zo blijft onze opleiding in beweging met dank aan al onze leermeesters.
Ik heb met volle teugen genoten van de groei en bloei van onze studenten en van de opleiding. Van de samenwerking met onze vrienden van De Poort, al jarenlang onze thuisplek en van de vele ontmoetingen met onze collega-gastopleiders. En niet in de laatste plaats van de liefdevolle samenwerking en de dragende kracht van ons opleidingsteam: Marcel van Zanten, Roza Boer, Mariska van Veenen, Anna Birnie, José Bosman en Marjolein de Graaf van ons secretariaat en niet te vergeten Anne Mogezomp-Heetkamp, al bijna tien jaar mijn trouwe maatje achter de schermen.
Afgelopen week kregen Wim en ik veel lieve kaartjes, mailtjes, appjes en berichtjes via social media. Dank jullie wel voor al die hartverwarmende woorden.
Ons afscheid vindt plaats in kleine kring met collega’s, vrienden en familie.
Wim en ik hopen jullie als (oud)studenten te ontmoeten ergens in de opleiding en/of tijdens het symposium op 11 december 2025 dat georganiseerd wordt door Marcel en Roza. Binnenkort vind je op onze website alle informatie over inhoud en inschrijving.
Wat gaan wij nu doen?
Wij willen meer tijd doorbrengen met onze kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden. Nog meer genieten van natuur, cultuur en van elkaar.
Wim wordt in september 67 jaar, hij heeft besloten om in de tweede helft van dit jaar een sabbatical te nemen om te onderzoeken wat hij nog wil na zijn pensioen. Jullie blijven hem ontmoeten als gastopleider in de opleiding en zijn unieke praatstokken hebben een plek gekregen in het winkeltje van De Poort.
Ook ik blijf betrokken als gastopleider en supervisor in de opleiding en als mentor achter de schermen. Ik verheug me om weer meer tijd te hebben voor mijn praktijk Stapeltjesverdriet. Het Land van Liefde en Rouw is en blijft me lief.
Hartelijke groet
Sabine Noten